Er is een stukje Coral Estate dat maar weinig mensen écht kennen. De achterkant van het resort – waar het binnenmeer zich uitstrekt tussen heuvels, struiken en stille wind.
Een plek die ik bijna mijn geheim zou willen noemen. Want telkens als ik er ben, word ik elke keer opnieuw zó blij en voel ik zoveel dankbaarheid dat deze plek er is. Zo puur, zo eerlijk - zo on-Curaçaos en tegelijkertijd juist zó typisch Curaçaos. Een beetje ruig, een beetje stoffig, soms dor – maar altijd betoverend en voor mij zeer rustgevend.
Hondenlogica en wandelrituelen
De magie begint al binnen, nog vóór ik één stap buiten de deur zet of een hondenriem tevoorschijn haal. Zodra ik mijn sportsokken aantrek – zelfs in een andere kamer – schijnen de honden te weten wat we gaan doen. Alsof ze een zesde zintuig hebben voor avontuur. En vervolgens weten ze feilloos hoe het werkt. Ik pak de tas en binnen een paar seconden springen en rennen ze gillend van enthousiasme door het huis en kunnen bijna niet wachten: het is zover, we gaan wandelen!
Maar eerst de waterflessen vullen, want het zal niet de eerste keer zijn dat we er (te laat) achter komen dat de zon onverbiddelijk is en aan het eind van de ochtend echt te laat is om nog te gaan lopen 😉. En terwijl ik nog bedenk of ik wel genoeg zonnebrand heb, staan zij al bij de deur. Klaar voor vertrek.
Mijn favoriete moment om te gaan is dus ook aan het eind van de dag. Dan daalt de hitte, wordt het licht zachter en wandel je letterlijk ‘de koelte tegemoet’. Dit was een wijs advies van een vriendin van het resort. Ze is er helaas niet meer, maar daarom zijn haar woorden nog dierbaarder. Elke keer dat ik richting het binnenmeer loop, hoor ik haar stem en geniet ik van het prachtige licht tijdens de laatste zonnestralen van de dag. En ik loop glimlachend de koelte tegemoet.
De wandelpaden van Rif St. Marie
Wat vroeger landgoed Rif St. Marie was, is nu een waar paradijs voor wandelaars, fietsers en hardlopers. De laatste jaren zijn er verschillende routes aangelegd, mede dankzij Stichting Uniek Curaçao – en dat is iets om dankbaar voor te zijn.
Aan het begin van elk pad staat een houten hike-wijzer, met richtingen, afstanden en namen die nieuwsgierig maken. Sommige paden zijn kort en vriendelijk, andere leiden je over heuvels, langs doorkijkjes en over ruig terrein.
De mooiste route en mijn persoonlijke favoriet is de Zeven Heuvelen Hike.
Volg de bordjes en ergens boven op de vierde heuvel sta je ineens oog in oog met… een uitkijkpunt en een picknicktafel. Midden in de natuur, alsof iemand precies wist dat je daar even wilde blijven staan.
En geloof me, dat wil je.
Want daar, met het binnenmeer beneden je (dat zich echt aan je openbaart) en met de heuvels om je heen, voel je je letterlijk ‘on top of the world’. De stilte is zo vol en zo tastbaar. En dat tafereel herhaalt zich nog op andere plekken – met meerdere rustpunten die uitnodigen om te zitten, te kijken, te ademen. Hoe fijn is dat! Dank aan Uniek Curaçao!
